In Margriet!

Zo, dat heeft even geduurd voor ik nu eindelijk weer een nieuwe blog schrijf, maar dat had een goede reden - drukke weken waaronder een aantal dagen uitwaaien in Denemarken. Sinds de laatste keer dat ik schreef, probeer ik zoveel mogelijk 3,75 mg prednison te nemen en dat gaat heel goed en eigenlijk gaat alles daaromheen verder ook heel goed: ik ben druk bezig met mijn freelancecarrière (waar ik nog verder over zou berichten) en waar ik goede hulp bij heb ontvangen. De eerste potentiële opdrachten zijn al binnen en dat terwijl ik nog niet eens echt begonnen ben. Dat is erg leuk en heel motiverend. Nu alleen nog goedkeuring van het UWV, inschrijven bij de KvK, een professionele website maken en dan aan de slag. Ik heb er een goed gevoel over!

Ik had ook ruim twee weken niet gesport, maar gelukkig maakt dat tegenwoordig steeds minder uit. Ik ben best fit en merk ook dat ik nog steeds meer dingen kan. Zo heb ik in Denemarken drie dagen lang flinke afstanden afgelegd (zelfs een stuifzandheuvel beklommen!) en dan ben ik ook echt heel trots dat ik dit allemaal weer bereikt hebt. Feitelijk is het enige wat je nodig hebt om weer uit een diep ziektedal te klimmen: heeeeeeeel erg veel doorzettingsvermogen (en een goed team artsen) en een grote dosis positiviteit. Altijd maar doorgaan en niet opgeven want ook al weet je niet wat de uitkomst is (positief/negatief) je kunt vaak meer bereiken dan je zelf denkt. Dus geef niet op!

Vanmiddag staat er ook nog iets spannends op het programma. In plaats van dat ik mensen interview, word ik zelf geïnterviewd voor het tijdschrift Margriet. Dat gebeurt telefonisch en dat vind ik best wel een beetje eng. Uiteraard gaat het over SLE (alles voor meer bekendheid en aandacht voor de ziekte) en mag ik daarna nog wel nalezen/verbeteren wat ik er allemaal zo spontaan uitgooi, wel zo fijn:-) Wanneer het artikel in Margriet komt te staan, weet ik nog niet. Ik zal het uiteraard nog vertellen!